Vrijdag 23 september vond onze 1-daagse Mannen-Vrouwen Reunite programma plaats. We hadden een prachtige groep mannen en vrouwen bij elkaar en we hebben een hele bijzondere dag en avond gehad. Verderop in deze blog tref je een review aan van een deelneemster die erbij was.
Het was een intense – en daardoor ook weer hele mooie – workshop. En dat had ermee te maken dat er iets in de groep naar boven kwam wat niemand had zien aankomen, ik inclusief. Ik adresseerde iets in de groep wat direct naar mij terug backfirede, waardoor de sfeer even grillig werd. Datgene wat ik adresseerde had een bepaalde lading bij zich die voor een deel bij mij hoorde, en dat voelde de groep aan. Ik had een zekere gedrevenheid over me heen, geleid door mijn boosheid over het gemis van mijn eigen aanwezigheid in mijn eigen leven, en die kwam er dus uit in de groep. En die kreeg ik dus terug. En ja, daar moest ik dus wat mee. Ik had geen idee wat. Ik wist dat proberen mijn gelijk te halen en de groep te overtuigen niet ging werken, het enige wat ik kon doen was: aanwezig blijven, niet weggaan en een stapje opzij zetten….
Liefde
En met een stapje opzij bedoel ik: niet meer in controle willen zijn. Want:
“You can’t be in control and in love at the same time”
– Paul Goudsmit en Jane Tipping
Verschillende mensen waren geraakt en brachten hun emoties in. Ik had meteen door: die moet ik niet meer willen sturen maar het toevertrouwen aan het veld. En zelfs dat toevertrouwen niet bewust inzetten, maar ik had me er een soort van langzaam liefdevol door over te laten nemen. Dat is wat ik voelde dat er langzaam gebeurde: Liefde kwam binnen en nam het even over. En dat zijn echt onbeschrijfelijke momenten. Dan vindt er vanzelf heling plaats.
Lang verhaal kort: iemand stelde voor om een vergevingsoefening te doen, daar reageerde weer iemand anders op met het voorstel dat met ho’oponopono te doen en voordat ik het wist zat ik met mijn ogen dicht het ho’oponopono vers hardop uit te spreken:
Ik hou van je
Het spijt me
Vergeef me
Dank je
En toen de vrouw die naast me zat het van me overnam, en daarna de man die naast haar zat, wist ik het zeker: Liefde is gearriveerd! 💛💛💛
Een deelneemster stuurde ons daags erna deze mail:
Lief Reunite Team ( Pieter, Roos, en Bryan)
Ik wilde even dank je wel zeggen voor een hele bijzonder liefdevolle workshop die jullie hebben gegeven. Jullie vormen een prachtige drie eenheid en hebben een veilige bedding kunnen geven voor de groep. Ik voelde mij aan het begin niet op mijn gemak. Dat kwam door alle geluiden en de Chaos maar ook door een stuk spanning in mij. De irritatie zakte gelukkig weg door de oefening om lost te laten wat je belemmert om aanwezig te zijn.
Ik werd ook geraakt door jullie eerlijkheid en kwetsbaarheid om jezelf gelijkwaardig aan de groep te laten zien als mens zijnde en niet een verheven rol te spelen als facilitator. Dat heb ik nog nooit zo meegemaakt en ook hoe er vanuit liefde door vergeving werd gereageerd op een vergissing. Zo zouden we allemaal moeten reageren als we merken dat we niet helemaal met ons hart verbonden zijn. Niet oordelen maar het Ego vergeven.
Ik ben met een vredig en blij hart naar huis gereden en voel, the journey has just begun!
Tot een volgende workshop!
lieve groet, Eveline